در ایران انواع مختلف درخت وجود دارد.
در گذشته درختانی كه عمر طولانی داشتند برای نشانه استفاده میشدند و در بیشتر جاهایی كه اموال گذاشته می شد درختی هم كاشته می شد كه بعدها پیدا كردن جا راحت باشد.
درختانی كه بیشتر برای اینكار استفاده می شد به ترتیب زیر میباشد.
بوته گز كه در حدود شش هزار سال عمر میكند.
درخت سرو كه در حال حاضر چهار هزار ساله آن وجود دارد.
درخت داغداغان كه در حال حاضر چهار هزار و پانصد ساله آن هست.
درخت آزاد كه دو هزار سال عمر میكند و در جنگلهای شمالی ایران به وفور یافت میشود.
درخت چنار كه حدود هفتصد سال عمر میكند و پس از آن هر سال یك بار خود كشی میكند و خود را میسوزاند تا از بین برود كه این خود سوزی هم چندین سال طول میكشد. مانند درخت چنار امامزاده صالح كه حدود نهصد سال قدمت دارد.
درخت نارون حدود پانصد سال عمر میكند.
درخت سنجد نیز حدود پانصد سال عمر میكند.
درختهایی با عمر طولانی اكثرا نشانه بار است و بار هر كدام از آنها با دیگری متفاوت است به فرض اموالی كه در نزدكی بوته گز یافت میشود با اموالی كه در كنار سرو یافت میشود همیشه متفاوت بوده است.
اینم یك مطلب در مورد درختان
ممكنه درختانی از قلم افتاده باشند ، ذهنم اینقدر یاری كرد ، به بزرگی خودتون ببخشید.
آموزش تصویری آثار و علائم دفینه